Mexico, Mexihiiiiiicoooooooo

Yaaaay! De volgende reis is weer begonnen. 2 weken Playa del Carmen, Mexico! 2 weken vakantie in Playa del Carmen. Eerst nog de douane door... en met Ron Hagenstein weet je nooit of dat gaat lukken. De avond ervoor vroeg hij mij om zijn koffer goed in te delen. Nergens een toilettas te bekennen, dus ik vraag “waar is je toilettas?”. Die zat in zijn handbagage. Ik pak die toilettas en check even wat er allemaal in zit. EEN MES! In zijn toilettas die in de handbagage zat. Thank god dat ik nog even checkte. Het is ongeveer 20 jaar geleden dat mijn vader voor het laatst op vakantie is geweest dus dat een mes niet in handbagage mag, was niet in hem opgekomen. Dit mes gebruikt hij overigens om zijn hartmedicatie, waarvan hij dagelijks halfjes mag, door midden te snijden - niet dat je als lezer denkt dat hij één of andere ‘Lunatic’ is.

Voor het eerst ben ik niet eruit gepikt bij de douane & beveiliging. Waarschijnlijk zagen ze mij met Ron en gingen bij hem meer alarmbellen rinkelen, dus ik was vrij om door te lopen. Voor alles een eerste keer!

In het vliegtuig zat ik naast een leuk stel uit Brabant, die toevallig in hetzelfde hotel zat als wij en al eerder waren geweest. Na een tussenlanding in Holguin, Cuba, gingen we weer verder. De transfer van Cancun naar Playa del Carmen zou ook nog 45 minuten duren. Dat werd 2 uur! Onze chauffeur reed de halve weg stapvoets. Wellicht door de keiharde regen, maar het kan ook zijn dat ook hij, net als een groot deel van de Mexicanen, zijn rijbewijs voor 18 dollar gekocht heeft. #corruptie.

Mexico heeft maar liefst 31 staten, waarvan Quintana Roo er één van is. Dat is waar ons hotel ligt. Deze ligt op het schiereiland Yucatan. De bekendste (bad) plaatsen in Quintana Roo zijn Cancun & Playa del Carmen. Wellicht ken je Cozumel ook? Het hotel ligt in een villawijk die ze Playacar noemen. Hier bevinden zich alleen grote hotels en privé villa’s. Het hotel is fantastisch. Een buffet die ik nog nooit eerder heb gezien, zo groot en de service is subliem. Twee keer per dag wordt je kamer schoongemaakt en in de avond word je nog even gebeld door de receptie of alles naar wens is en of je nog wat nodig hebt. 24-uurs roomservice, flessen wodka, brandy, whiskey en tequila op de kamer, minibar die twee keer per dag bijgevuld wordt…. Ik heb zoiets nog niet eerder meegemaakt en heb al best wat hotels gezien.

Dag 1: het regende pijpenstelen, maar gewoon echt ‘Bangladesh stijl’. Het leek wel of we in een moesson in de amazone terecht waren gekomen. Vochtig, regenachtig en winderig. We hadden om 09.00 met de dame van Tui afgesproken om excursies te boeken. Zij gaf aan dat het vanaf zondag beter weer wordt. 3 dagen ons vermaken in de regen dan maar. Excursie geboekt voor mezelf met de Brabo’s en zonder Ron (die wil luieren!). Verder de buurt een beetje verkend en een massage geboekt. Mijn vader is niet voor de tv weg te slaan want het WK is in volle gang (niet dat het iemand behalve hem boeit, want NL is NIET geplaatst).

Dag 2: het regende wederom de hele dag. Non stop. Letterlijk NON STOP!

Start gemaakt in de Jacuzzi, even op de kamer een boek gelezen, gaan lunchen en toen ben ik in mijn eentje Quinta Avenida, oftewel Fifth Avenue gaan ontdekken. Dit wordt Fifth Avenue genoemd omdat je er heel veel kan shoppen, net als op de echte Fifth Avenue in New York. Het regende weer alsof we in Bangladesh waren, dus met mijn soort van gestijlde haar, rende ik van afdakje naar afdakje. TOTDAT…. Ik een plastic poncho verkoper tegen kwam. Ik heb ooit gezworen nooit zo’n vreselijk lelijke vuilniszak te dragen, zoals mensen op festivals doen, maar door de hoosbui waarin ik mij bevond, ben ik gezwicht. Een mooie, gele, plastic poncho hielp mij de middag door. Even geld gepind, want pinnen met een simpele pinkaart kan hier in de winkels niet. Bloody annoying. Zeker omdat je hier niet meer dan 5.000 pesos kan pinnen (iets van 210 euro). De pinautomaten doen hier overigens ook wat ze zelf willen. Ik klikte op 5.000 pesos pinnen. Vervolgens kreeg ik 500 pesos maar werden er 1000 pesos berekend. De automaat was leeg, maar ik mocht er wel voor betalen. PECH voor mij dus. In het centrum kwam ik Sharon & Mark (verder aangeduid als ‘De Brabo’s) tegen. Die zagen mij lopen in mijn opvallende gele, plastic poncho en begonnen keihard te lachen (terecht!), ik leek ook net Tweety. We hebben het maar op een zuipen gezet want om het weer konden we niet meer lachen.

Op dag 3 hadden wij, De Brabo’s en ik een excursie geboekt. De Chichen Itza, één van de nieuwe 7 wereldwonderen en één van de belangrijkste steden van de Maya’s. Hier bevindt zich de bekende piramide van Kukulcán, die jullie vast herkennen! Deze piramide heeft 91 treden die je NIET mag beklimmen. Hier moesten we ruim 3 uur voor in de bus zitten met een Nederlandse groep, best gezellig onderweg: iedereen sliep! Het regende echt KEI en KEIHARD! Ik zag mijn hele fotoshoot al mislukken van die prachtige piramide, maar god was met ons: het leek op te klaren. Het was een uurtje droog dus 4898 foto’s gemaakt, jullie kennen mij onderhand wel. Tijdens de rondleiding begon het alweer te regenen, dus terug naar de bus en door naar een typisch Maya dorpje, waar we door very very cute kindjes werden verwelkomd. We hebben gezien hoe primitief de Maya’s leven en toen zijn we doorgereden naar een prachtige Cenote, ook wel een (zoet) water bevattende grot of poel genoemd. In Yucatan zijn er zo’n 3000 cenotes en wij mochten er in 1 zwemmen. Deze Cenotes zitten vol prachtige stalagmieten (druipstenen). Het was daar vrij donker dus echt goede foto’s maken was onmogelijk. Voordat wij de cenote in mochten, moesten we eerst door een soort Sjamaan ‘gereinigd’ worden, zodat we geen geesten mee zouden nemen in het water.

Wist je dat het totale Mayaland zo groot is als heel Frankrijk? Ze leven in Zuid-Mexico, Belize, Honduras, Guatemala en El Salvador. We hebben ook ‘Mayaans’geleerd: Malokien betekent goedemorgen en Joenbotiek betekent dank je wel (fonetisch opgeschreven). Mayaans is totaal anders dan Spaans. Het lijkt er niet op. Ik denk dat overigens geen één Spaanstalige Mayaans kan verstaan. Ik vind het allemaal reteinteressant dus heb voor mezelf een mooie Mayakalender laten maken voor 350 pesos. Wat er staat? Geen idee, maar het ziet er mooi uit! 

Yes yes yes! De zon scheen op dag 4 en 5! Volop! Factor 50, maar toch verbrand. Op de eerste zonnige dag hebben we gelijk de poolbar weten te vinden. De mimosa’s en Jack Daniels vloeiden rijkelijk. Zo rijkelijk dat Ron half naar zijn kamer gedragen moest worden en zijn bed van 18.30 tot de volgende ochtend 08.30 niet meer verlaten heeft. “Ik drink nooit meer. Als jullie zeggen: “wij gaan drinken aan de poolbar” ga ik niet mee!” Afijn, het eerste wat Ron die volgende ochtend bestelde was een biertje. Zo serieus kunnen we hem op alcoholgebied dus niet nemen. Brabo Mark bestelde in de middag tegen zijn zin een Jack Daniels voor hem en ook die verdween als Limonade. Op dinsdagen zijn er altijd Foam Party’s in ons hotelzwembad. Alles wordt dan uit de kast gehaald: een saxofonist, dj, het animatieteam, opblaas ballen, banden en luchtbedden en ballonnen die tot dieren (en geslachtsdelen) gemaakt werden. LOS!

De daarop volgende dagen was het ook heerlijk weer. De Mimosa’s werden de kast uit gehaald want dit was dagelijkse, nee wat zeg ik: halfuurlijkse kost. Elke avond ontbeten, lunchten en dineerden mijn vader en ik samen. In de avonduren een beetje opgetut. Mensen zullen gedacht hebben; “Kijk daar die jonge meid met zo’n oude man. Hij zal wel geld hebben!” Hahahaha!

Op donderdag stond er weer een excursie gepland: Sian Ka’an. Een biosfeer reservaat, day sinds 1987 een werelderfgoed is. Sian ka’an betekent Poort van de Hemel omdat de Maya’s het zo mooi vonden en dachten dat de hemel er wel zo uit moest zien, vandaar deze benaming.

We hebben Sian Ka’an de gehele dag met een boot getrotseerd. We begonnen in de lagune, waar we op zoek gingen naar verschillende vogels (saaaaaai) en krokodillen (coooool!). Geen krokodil gezien. Wel semi angstig in de boot gezeten als we langzaam voeren, in verband met in de boot springende krokodillen. Volgens de kapitein gebeurde dat niet, maar zo gaat dat met elk door een dier opgevreten mens natuurlijk. Door de kapitein of lokale bevolking die zegt dat het niet gevaarlijk is. De tocht was prachtig: we voeren langs verschillende Mangroven. Dit zijn bomen of struiken middenin/op het water. Mangroves komen alleen in tropische gebieden voor met een getij. Een aantal leuke vogels gezien waarvan ik de naam nooit zou weten (mijn grote lieve vriend Kai zou ze allemaal bij naam kennen!).

We maakten die middag een tussenstop een een heel pittoresk (vissers)dorpje genaamd Punta Allen. Met minder dan 500 inwoners, geen verbindingen of mobiel bereik en een vuilniswagen die 1x in de 2 weken langs komt, is dit het allerkleinste dorpje dat ik ooit gezien heb. Na het zien van een schattig kerkje, uitkijkend op de azuurblauwe zee en leguanen op de leguanen rots, was het tijd voor een lunch en daarna door de zee op! Onderweg op zee kwamen we twee parende schildpadden tegen en een groepje van 4 dolfijnen. Ze speelden verstoppertje met ons want lang waren ze niet in beeld. Op de foto’s zie je zo nu en dan net een vinnetje voorbij komen.  Wist je dat Dolfijnen een heel jaar ‘dragen’. Meestal dragen ze 1 jong, maar soms ook een tweeling, net als mensen.  Vaak is er bij de bevalling een andere vrouwtjes dolfijn bij om tijdens de bevalling het jong naar boven te krijgen om te ademen, dit kunnen ze nog niet gelijk na het ‘eruit komen’ zelf want dan ademen ze nog door hun mond. Dolfijnen kunnen 60 jaar worden. Schildpadden daarentegen leggen eieren. In ongeveer 4 uur tijd leggen ze tussen de 100 en 200 eieren en ze kunnen ruim 110 jaar oud worden! We eindigden de dag op een stukje heldere zee waar we nog wat mooie foto’s konden maken.

De dagen die daarop volgden zijn we heerlijk bij het hotel gaan liggen, hebben we eten besteld, mimosa’s gedronken en genoten van de zon.

Een avondje naar 5th avenue geweest, waar ik de halve Zara heb leeggekocht in verband met de SALE :wink:. Love it!

In het weekend zijn we naar Xel-Ha geweest: http://www.xelha.com/. Dit is een ecologisch park waar je verschillende dieren tegen komt, kan snorkelen, kan drijven in de lazy river en doodsangsten kan uitslaan op de vuurtoren glijbaan.

Het was een heerlijke dag en Mexico won van Zuid-Korea waardoor de sfeer er bij de (volledig dronken) Mexicanen goed in zat. Om even avontuurlijk te zijn, dacht ik de glijbaan af te gaan. Dit is een glijbaan rondom een vuurtoren. Je kon kiezen: SLOW or FAST. Ik koos voor slow, want een vrije val van de glijbaan in zout water zag ik niet zitten. Nou…. SLOW me reet! Hij ging super snel! Door het opspattende water kon ik niet ademen omdat dit recht mijn neus in ging, het leek wel een neusspoeling met zout water. Het laatste stuk was alsnog een vrije val en doordat ik al bijna 20 seconden niet ademde door al het zoute water dat naar binnen werd gelanceerd bij me, kwam ik helemaal buiten adem in het water terecht en moest ik naar boven spartelen om lucht te happen. Ik kon het verschil tussen boven en beneden niet meer vinden dus raakte in paniek. Een lifeguard trok me omhoog het water uit (waar je gewoon in kon staan, maar ik had geen besef meer van waar ik was haha). Ik kwam het water uit gelopen en een stel Mexicaanse mannen zat aan de rand van het water te lachen om mijn acrobatiek om boven water te komen. Ik moest effe liggen. Letterlijk 1 minuut later kwam één van hun vriendinnen de glijbaan af, ook helemaal gedesoriënteerd en in shock. Ik was dus niet de enige. Weer lachen. In ieder geval een ervaring rijker: nooit meer van de glijbaan!  

De laatste dagen weer heerlijk bij het strand en zwembad van het hotel gelegen. Lekker niks doen. In de avond werden er verschillende shows gehouden als Grease, Elvis Presley en typisch Mexicaanse shows met dans & zang.

Ook livebands werden er dagelijks ingehuurd om ons te entertainen. Het hotel kon echt niet beter. Riu Palace Mexico: we will be back!

De laatste 2 jaar staat het mij steeds vaker tegen om weer terug te gaan naar Nederland. Of mijn vakanties zijn te kort of mijn leven hier is niet leuk genoeg (Haha!). Mijn baas is al akkoord gegaan via een Instagram poll met een sabbatical, dus misschien iets om over na te denken de komende tijd. Of wellicht gewoon een iets langere vakantie boeken. 12 dagen in Mexico, waarvan 3 zeer regenachtige, is misschien gewoon niet genoeg voor een Fulltimer. Nu weer aan de slag op het werk, wat natuurlijk ook heeeeeel leuk is (mijn baas leest mee :wink:).

Op naar de volgende reis: Lissabon, here we come!

Liefs,

Nathalie