1 Lous, 2 Lice? No! Only a lot of LICE!
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
23 Maart 2015 | Sri Lanka, Nittawela
Vandaag was mijn eerste werkdag na een drukke introductieweek in Kandy. Ik begin met het project in het weeshuis voor gehandicapten en verstandelijk beperkten. Hier zitten 88 vrouwen, kinderen en baby's die geen ouders of thuis hebben. Er werken daar 10 vaste krachten. Dus 10 verzorgers op 88 personen, dat is niet normaal. In Nederland zou dit verboden zijn. Maar meer krachten zijn er nou eenmaal niet. Vandaar dat ze heel blij zijn met vrijwilligers op dit project. Er zijn 12 vrijwilligers uit ons huis die daar elke dag heen gaan.
Het is ongeveer 5 tot 10 kilometer van ons huis af, maar je bent minimaal 1 uur onderweg met de verkeersgekte in Kandy. Ook hielp het niet dat de bus het in ene niet meer deed en we al half aan het uitstappen waren en de bus toen weer ging rijden, zie je het voor je dat we daar met 1 voet in de bus stonden en met de andere voet al buiten en we half aan de deur hingen toen de bus begon te rijden? Ook zit de buschauffeur gewoon dood leuk te bellen en vervolgens moet hij steeds een noodrem maken hahaha. Een van mijn huisgenoten zei: "this was really the crappiest busride i ever had since ive been here!" (en hij zit er al behoorlijk wat maanden, hahaha!)
Eenmaal daar aangekomen waren de vrouwen ons al aan het opwachten. Blij zwaaien en je hand vastpakken. Ze zijn dus blij dat je er bent om letterlijk met hun te spelen. Ze pakken je hand en houden deze tegen hun gezicht aan, zo erg zijn ze op zoek naar liefde....
Er zijn vier groepen; Joy, Peace,Goodness en Hope. De kinderen krijgen in een aparte groep les en de baby's liggen op een zaal. Die hebben veel aandacht nodig. Ik zat in de groep Goodness. Alleen maar verstandelijk beperkte vrouwen en 2 zeer gehandicapte vrouwen (1 verbrand en 1 in een rolstoel die niet zelf rechtop kan zitten). We hebben de hele ochtend met ze geverfd, dat vinden ze leuk om te doen. Daarna was het lunchtijd en eten de verstandelijk beperkten grotendeels zelf (de kleine kindjes niet) en voeren wij de zeer gehandicapten. Ze krijgen dan rijst met vis of vlees, soms nog met botjes erin, wat ik al niet kan begrijpen.
In de middag moeten ze rusten en daarna zijn wij er weer om thee met ze te drinken. Ik ben toen naar het mini speeltuintje gegaan met de kleintjes. Een van de kinderen, Yacintha, riep continu Auntie, Auntie LOOK! Omdat er te weinig vaste krachten zijn moeten de kindjes en vrouwen het qua extra aandacht dus vooral hebben van de vrijwilligers. Ik heb wel 1000 keer in de draaimolen gezeten en de schommel geduwd.
Een kleine sfeerimpressie: het is een groot weeshuis, het stinkt binnen enorm naar urine. Vandaag liep een van de vrouwen recht vooruit en spuugde een grote straal kots voor zich uit (meer water want het was net voor de lunch gelukkig), niemand die hiervan op of om kijkt. Toen kwam ze recht op mij af gelopen. Stapje naar links dus! Een van de kinderen had zich uitgekleed en stond vervolgens over haar kleren heen te plassen. Overal ligt plas en het duurt even voordat dat wordt opgeruimd omdat er te weinig mensen zijn. Het is echt zielig. Toen het eerste klasje begon had ik echt een brok in mijn keel, kon wel janken. Maar ik heb besloten dit project echt af te maken tot ik naar het zuiden van Sri Lanka ga. Deze mensen, kinderen en baby's verdienen alle aandacht die ze kunnen krijgen.
Overigens hebben alle vrouwen en kinderen daar kort haar omdat ze allemaal luizen hebben. ALLEMAAL! Dus mama, bereid je voor dat als ik terug ben, je weer met de luizenkam aan de slag kan. Dit vond je altijd zo leuk toch toen Naomi en ik klein waren? Een andere optie is om een volgeling te worden van het Boeddhisme dus een Boeddhistische non worden en mijn hoofd kaalscheren!? Wat vinden jullie? Er is overigens een vrouw in het weeshuis die bij iedereen luizen zit te pulken als een aapje. Zelf is ze zeer verstandelijk beperkt en vindt het geweldig om dit te doen. Elke keer als ze er eentje vindt is ze dolgelukkig en laat ze de luis trots aan iedereen zien. STAY AWAY FROM ME!!!!
Verder was de introductieweek erg leuk. We worden elke ochtend vroeg wakker want rond een uur of 06.00 rijdt er een mini verkoop karretje (soort achtige ijscoman) voorbij met brood en wekt de hele buurt door keihard FUR ELISE van Beethoven in een soort van kindermelodie af te spelen.
Verder zijn we vorige week naar een tempel geweest en hebben we les gekregen over het Boeddhisme van een Britse Boeddhistische non, we zijn naar een hindoe tempel geweest wat ik zelf heel erg leuk vond. Ze hebben veel verschillende goden die allemaal wat anders voor je doen. Uiteindelijk blijven hangen bij godin Shiva, de vernietiger. Die vernietigt alles wat slecht voor je is. Mooi, doe maar! We zijn gezegend met een rode stip/veeg op ons voorhoofd. Ook heb ik van een monnik een bescherm armbandje gekregen in de naam van Boeddha. Mijn leven kan dus niet meer stuk hoop ik.
Verder ben ik dit weekend naar een olifantenweeshuis geweest. Ik heb een olifant gewassen. Wat een mooie dieren. Deze olifanten zijn opgevangen in en na de oorlog tussen de Tamil Tijgers en de Singhalezen die tot 2009 duurde. Zij hadden geen veilige plek meer.
Daarna lekker gaan zwemmen en zondag de hele dag in het zwembad gelegen. In de avond met wat huisgenootjes een happy hour meegemaakt in Bamboo Gardens (Chinese keuken en prachtig uitzicht over het Kandy Lake). Toen snel weer naar huis want we moeten om 20.00 uur thuis zijn, dan gaat de deur op slot.
De lijst met dieren die ik tot nu toe heb gezien is ook uitgebreid:
Apen, kakkerlakken (in de badkamer en die komen alleen tevoorschijn als ik de badkamer in kom!!), schildpadden, slangen, olifanten. Ik wacht nog op krokodillen. Ik ga donderdag (dan zijn we vrij) wildwater raften dus dan zal ik ze zeker wel zien, to be continued....
Nog even een special thanks to Sarah & Hatim voor de donatie. Ik ga verf en knutsel spullen kopen voor het weeshuis want dat is letterlijk het enige wat ze een beetje bezig houdt. One love! (L).
Veel liefs en tot snel! Nathalie.
Het is ongeveer 5 tot 10 kilometer van ons huis af, maar je bent minimaal 1 uur onderweg met de verkeersgekte in Kandy. Ook hielp het niet dat de bus het in ene niet meer deed en we al half aan het uitstappen waren en de bus toen weer ging rijden, zie je het voor je dat we daar met 1 voet in de bus stonden en met de andere voet al buiten en we half aan de deur hingen toen de bus begon te rijden? Ook zit de buschauffeur gewoon dood leuk te bellen en vervolgens moet hij steeds een noodrem maken hahaha. Een van mijn huisgenoten zei: "this was really the crappiest busride i ever had since ive been here!" (en hij zit er al behoorlijk wat maanden, hahaha!)
Eenmaal daar aangekomen waren de vrouwen ons al aan het opwachten. Blij zwaaien en je hand vastpakken. Ze zijn dus blij dat je er bent om letterlijk met hun te spelen. Ze pakken je hand en houden deze tegen hun gezicht aan, zo erg zijn ze op zoek naar liefde....
Er zijn vier groepen; Joy, Peace,Goodness en Hope. De kinderen krijgen in een aparte groep les en de baby's liggen op een zaal. Die hebben veel aandacht nodig. Ik zat in de groep Goodness. Alleen maar verstandelijk beperkte vrouwen en 2 zeer gehandicapte vrouwen (1 verbrand en 1 in een rolstoel die niet zelf rechtop kan zitten). We hebben de hele ochtend met ze geverfd, dat vinden ze leuk om te doen. Daarna was het lunchtijd en eten de verstandelijk beperkten grotendeels zelf (de kleine kindjes niet) en voeren wij de zeer gehandicapten. Ze krijgen dan rijst met vis of vlees, soms nog met botjes erin, wat ik al niet kan begrijpen.
In de middag moeten ze rusten en daarna zijn wij er weer om thee met ze te drinken. Ik ben toen naar het mini speeltuintje gegaan met de kleintjes. Een van de kinderen, Yacintha, riep continu Auntie, Auntie LOOK! Omdat er te weinig vaste krachten zijn moeten de kindjes en vrouwen het qua extra aandacht dus vooral hebben van de vrijwilligers. Ik heb wel 1000 keer in de draaimolen gezeten en de schommel geduwd.
Een kleine sfeerimpressie: het is een groot weeshuis, het stinkt binnen enorm naar urine. Vandaag liep een van de vrouwen recht vooruit en spuugde een grote straal kots voor zich uit (meer water want het was net voor de lunch gelukkig), niemand die hiervan op of om kijkt. Toen kwam ze recht op mij af gelopen. Stapje naar links dus! Een van de kinderen had zich uitgekleed en stond vervolgens over haar kleren heen te plassen. Overal ligt plas en het duurt even voordat dat wordt opgeruimd omdat er te weinig mensen zijn. Het is echt zielig. Toen het eerste klasje begon had ik echt een brok in mijn keel, kon wel janken. Maar ik heb besloten dit project echt af te maken tot ik naar het zuiden van Sri Lanka ga. Deze mensen, kinderen en baby's verdienen alle aandacht die ze kunnen krijgen.
Overigens hebben alle vrouwen en kinderen daar kort haar omdat ze allemaal luizen hebben. ALLEMAAL! Dus mama, bereid je voor dat als ik terug ben, je weer met de luizenkam aan de slag kan. Dit vond je altijd zo leuk toch toen Naomi en ik klein waren? Een andere optie is om een volgeling te worden van het Boeddhisme dus een Boeddhistische non worden en mijn hoofd kaalscheren!? Wat vinden jullie? Er is overigens een vrouw in het weeshuis die bij iedereen luizen zit te pulken als een aapje. Zelf is ze zeer verstandelijk beperkt en vindt het geweldig om dit te doen. Elke keer als ze er eentje vindt is ze dolgelukkig en laat ze de luis trots aan iedereen zien. STAY AWAY FROM ME!!!!
Verder was de introductieweek erg leuk. We worden elke ochtend vroeg wakker want rond een uur of 06.00 rijdt er een mini verkoop karretje (soort achtige ijscoman) voorbij met brood en wekt de hele buurt door keihard FUR ELISE van Beethoven in een soort van kindermelodie af te spelen.
Verder zijn we vorige week naar een tempel geweest en hebben we les gekregen over het Boeddhisme van een Britse Boeddhistische non, we zijn naar een hindoe tempel geweest wat ik zelf heel erg leuk vond. Ze hebben veel verschillende goden die allemaal wat anders voor je doen. Uiteindelijk blijven hangen bij godin Shiva, de vernietiger. Die vernietigt alles wat slecht voor je is. Mooi, doe maar! We zijn gezegend met een rode stip/veeg op ons voorhoofd. Ook heb ik van een monnik een bescherm armbandje gekregen in de naam van Boeddha. Mijn leven kan dus niet meer stuk hoop ik.
Verder ben ik dit weekend naar een olifantenweeshuis geweest. Ik heb een olifant gewassen. Wat een mooie dieren. Deze olifanten zijn opgevangen in en na de oorlog tussen de Tamil Tijgers en de Singhalezen die tot 2009 duurde. Zij hadden geen veilige plek meer.
Daarna lekker gaan zwemmen en zondag de hele dag in het zwembad gelegen. In de avond met wat huisgenootjes een happy hour meegemaakt in Bamboo Gardens (Chinese keuken en prachtig uitzicht over het Kandy Lake). Toen snel weer naar huis want we moeten om 20.00 uur thuis zijn, dan gaat de deur op slot.
De lijst met dieren die ik tot nu toe heb gezien is ook uitgebreid:
Apen, kakkerlakken (in de badkamer en die komen alleen tevoorschijn als ik de badkamer in kom!!), schildpadden, slangen, olifanten. Ik wacht nog op krokodillen. Ik ga donderdag (dan zijn we vrij) wildwater raften dus dan zal ik ze zeker wel zien, to be continued....
Nog even een special thanks to Sarah & Hatim voor de donatie. Ik ga verf en knutsel spullen kopen voor het weeshuis want dat is letterlijk het enige wat ze een beetje bezig houdt. One love! (L).
Veel liefs en tot snel! Nathalie.
-
23 Maart 2015 - 16:25
Elise:
Hi lievie! Yes zei ik toen ik een mailtje kreeg met een nieuw verhaal. Heftig hoor, kunnen we ons hier weinig van voorstellen...en dan loopt men hier al te klagen dat de zorg zo beroerd is...nou ultra luxeals je gaat vergelijken...! Laat ze maar genieten van je gezelschap en liefde. Ik ben heel trots op je! -
23 Maart 2015 - 16:56
Sandra:
Hoi Nathalie, mooi verslag weer. Wat een cultuurshock moet dat zijn. Wat fijn dat je wat plezier en liefde in het leven van deze mensen kunt brengen. Lijkt me een heel louterende ervaring. Gelukkig kun je deze zware taak afwisselen met het genieten van al het moois dat is. Je vergat nog om de luizen op te noemen in de lijst van dieren die je al gezien hebt, ha, ha. Heb een mooie tijd en ik kijk uit naar je volgende verslag. -
23 Maart 2015 - 17:07
Ouafae:
Wow!! Lieve Naat, wat ontzettend leuk en indrukwekkend om je ervaring te lezen. Wat mooi dat je de kinderen en hulpbehoevende wat aandacht en liefde kunt geven. Wat heb je toch een groot hart!! En fijn dat je af en toe kunt chillen met je huisgenoten. Ik ben benieuwd of je aan het einde van je trip ook een luizenkop bent. Hahah! Keep up the good work! -
23 Maart 2015 - 20:07
Baps:
Lieve Naat,
Wat een ellende voor de gehandicapten in dat huis en dan ook die stinkende urine lucht.
Maar wat mooi dat je daar een klein stukje geluk kan brengen door je aanwezigheid.
Ik brn echt trots op je en kijk alweer uit naar je volgende verslag xx -
23 Maart 2015 - 20:12
Manon:
Mooi verhaal Naat!! Ben trots op je!
X -
24 Maart 2015 - 07:32
Kris:
Jeetje wat heftig allemaal, vooral om het van zo dichtbij te zien! Dit zet je weer met beide benen op de grond!
Lieverd je bent een topper! En ik ben weer benieuwd naar je volgende avonturen!
Dikke kus! -
24 Maart 2015 - 08:54
Sarah:
Wow! Heel erg heftig.. En dan maak ik me druk om mijn gestolen portemonnee..... Fijn om terug te lezen dat je naast alle narigheid daar oook tijd hebt om je bezig te houden met de leuke dingen!! Het is namelijk niet de bedoeling dat je zelf helemaal aangeslagen terug komt!! Proud of you!!! Keep up the good work♡♡♡
P.S. Graag gedaan!!
Kusssssssss Saar -
24 Maart 2015 - 09:34
Hachmi:
Het is echt een prachtig verslag. Vooral hoe je uit medelijden, liefde en vrijgevigheid inzet om hen leven een mooier kleurtje te geven. Ga zo door topper! Grtz. Hachmi -
24 Maart 2015 - 12:04
Ron:
Dankbaar werk en met dit in je cv zul je
je beloning vinden in je verdere maatschappelijk leven.
Dit soort armoede bestaat gelukkig niet in ons land.
Ik ben trots op jou want ik zou het waarschijnlijki niet
kunnen wat jij nu doet.
xxx pap -
25 Maart 2015 - 09:36
Krystel:
Hey meis,
WAUW, wat een verhaal! Erg indrukwekkend en heftig. Super mooi dat je dit doet.
Hele veel succes lieverd en ik blijf je volgen!
Dikke kus -
25 Maart 2015 - 20:39
Maouassif:
Wat leukkkk!!!
Met alles wat jij schrijft antwoord ik altijd met wat leukkkkkk!
Vind alles wat je mee maakt gewoon te leuk.
Tuurlijk zullen er sommige dingen minder zijn.
Maar dat is het leven.
En daarom is dit ook goed om mee te maken, zo zie je dat we het in Nederland wel heeeeel goed hebben.
En laat mij ook zien dat ik niet om alles bezwaar brieven hoef te schrijven hahahahahahah.
Want het kan veel erger.
Jammer dat er dan niet meer vrijwillegers zijn!
Maar alle beetjes helpen.
Schat ben benieuwd naar je volgende verslag en we houden contact via de app -
26 Maart 2015 - 08:08
Pauline:
Heftig hoor om je verhaal te lezen. Maar aan de andere kant vind ik het zo dapper van je dat jij daar nu bent en hen zo blij kan maken met zulke kleine dingetjes. Verwen ze daar maar en kijk weer uit naar je volgende verhaal. En doe voorzichtig, denk aan je! -
26 Maart 2015 - 12:04
Jens :
Pittig verhaal hoor, maar Ooh wat gaaf !! prachtige foto's Nathalie!! waanzinnig!! super veel plezier... -
26 Maart 2015 - 12:55
Naomi:
Lieve Naat,
Supertrots op je, heb hardop gelachen om je stukje over luizen (JEUGDTRAUMA).
Zin om je volgende verhaaltje weer te lezen !!
Dikke kussss
en lik van Harvey !! -
27 Maart 2015 - 14:37
Richard:
Hoi Naat,
Ben trots op je dat je dit doet voor andere mensen en kinderen,was iedereen maar zo.
Wil graag iets bijdragen om een beetje te kunnen helpen vanaf deze grote afstand.
Ik weet het,er is een hoop ellende in de wereld maar gelukkig zijn er nog mensen zoals jij die zich inzetten om andere te helpen.
Wist trouwens niet dat het er ook zo mooi groen is ,prachtige fotos.
Komt natuurlijk dat ik met mijn poffertjes porum alleen maar in het Marriott zit op Curacao haha.
Maar zonder dollen,nogmaals heb erg veel respect voor je en hoop nog meer verhalen te kunnen lezen.Laat je me weten hoe ik van af deze kant iets voor je kan betekenen?
Hartelijke groeten en xxxx
Richard[ 1 hersencel volgens je moeder]
-
28 Maart 2015 - 11:29
Yasmin :
Hey liefie,
Een aangrijpend verhaal, erg mooi dat je hiervoor hebt gekozen. Jij bent echt een ervaring rijker, ik begrijp dat sommige momenten ook erg moeilijk zijn, ik denk dat je daadwerkelijk als persoon van deze ervaring enorm groeit. Geniet van de mooie momenten en leer van de moeilijke momenten.
Veel liefs Yasmin&Nadir
-
03 April 2015 - 00:01
Bert De Rooij:
Hoi Nathalie,
Heel leuk om jouw ervaringen te kunnen lezen. Je schrijft voorbeeldig, spannend en vol enthousiasme. Dit doet mij deugd. Ik blijf je volgen.
Veel liefs Bert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
