Curacao. Het Ibiza van de Caribbean?!

Ter ere van mijn ooms 50e verjaardag vloog ik op 10 augustus naar Curaçao, om daar vervolgens vakantie aan te plakken.
Erg druk geweest met werken en van alles en nog wat stapte ik moe het vliegtuig in. Omdat er nog plek over was in Business Class kon ik mijn stoel upgraden. Dit was de eerste keer voor mij in de Business Class en ik moet zeggen dat dit echt de allerbeste manier van vliegen is. Het is duur, het is decadent, maar het is heerlijk! De stoel die languit gestrekt kon, massagestand, zoveel verse jus 'd orange als je wil, een eigen menukaart, cadeautjes en goede service. Zo had ik KLM nog nooit gezien. Ik kwam helemaal uitgerust aan op Curacao na ongeveer 10 uur te hebben gevlogen.

Nog een voordeel is dat je als eerst het vliegtuig uit mag en daardoor op de luchthaven van Curaçao niet urenlang in de rij hoeft te staan om je paspoort te laten stempelen. Ik was letterlijk de leider van de rij, ik stond vooraan.

Mijn moeder zou pas twee dagen later komen dus ik heb mij nuttig gemaakt met het helpen bij de voorbereidingen van mijn ooms 50e verjaardag. Daarnaast kreeg mijn arme nichtje Aisha acute blindedarm ontsteking dus moest geopereerd worden. Gelukkig kon deze bikkel drie dagen erna gewoon op het feest verschijnen en met haar vader dansen.

Curacao is qua mentaliteit echt in al die jaren geen spat veranderd. Alles gaat langzaam, mensen rijden als debielen, over drie boodschappen afrekenen doe je 20 minuten, kortom: ergernis voor de "vlotte, altijd haastige" Hollanders. Knop om en TRANQUILLO! Met dit gegeven in mijn achterhoofd (voor de zoveelste keer) ging ik ook in slowmotion mijn vakantie door. Ik stond op hoe laat ik wilde, ik maakte mijn eigen plannen, heb drie massages genomen, ben naar de manicure, pedicure en schoonheidsspecialiste geweest.

Ik weet niet of iemand Orange is the new Black wel eens gezien heeft, maar toen ik bij de Spaanstalige pedicure was waande ik mij in deze serie. Het was net alsof de latina's van Orange is the new Black in hun uniformpjes uit de State Penitentiary ontsnapt waren om pedi's te gaan doen op Curaçao. Het snelle Spaans dat er gesproken werd en het onderlinge geroddel maakte het leuk om naar te kijken en naar te luisteren (althans, ik heb een aantal pogingen gewaagd).

Naast het luie niks doen ben ik wel met een personal trainer aan de slag gegaan genaamd Jos. De Brabantse Jos is al 2 jaar personal trainer op Curaçao en elke ochtend ging hij met mij aan de slag. Half dood verliet ik elke keer de sportschool maar hij heeft me wat tips & tricks geleerd over hoe ik een strakker lichaam kan krijgen. Dit zet ik maar voort in Nederland want momenteel kan dat geen kwaad, zacht uitgedrukt.

De stranden van Curaçao worden steeds meer trendy en hip. Zowel de beach clubs als het eten (denk aan Quinoa, Goji bessen, Yoghurt met Lijnzaad, Raw food), als de mensen: hoeden, volop sieraden op het strand, full face make up.... Ik lag op Jan Thiel strand wat mega hip geworden is en ik hoor achter mij in 2 minuten 34 keer de sluiter van een camera. Ik draai mij om en zie een hoed met een bikini proof meisje eronder 34 selfies schieten a la Ibiza style. Is Curaçao dan het Ibiza van de Caribbean?

Op zondag zijn mijn tante en onze vriendin Annemarie de Christoffelberg gaan beklimmen. Dit heb ik al 1 keer eerder gedaan dus voelde me 0,0 geroepen om om 05.00 uur op te staan om een berg te beklimmen met 98% luchtvochtigheid dus ik bleef door slapen. Ik geloof dat de anderen hetzelfde dachten want zowel mijn twee nichtjes als mijn moeder, oom en jongste zoon van Annemarie zijn thuis gebleven.

Naast slapen, zonnen, eten, spa's en feestjes ben ik met mijn moeder naar het Casino geweest. Ik zelf ben er geen fan van maar mijn moeder vindt het leuk om op de slots te spelen. Gekleurde, bewegende beelden met veel irritant geluid wat er elke keer uit komt zorgen er normaliter voor dat men wakker blijft en nog meer geld erin gooit. Bij mij wekte dit het tegenovergestelde op: slaperigheid.

Het was leuk om Curacao na 2,5 jaar weer eens bezocht te hebben maar dit is (zoals ik meerdere keren heb gezegd maar niet heb nageleefd) voorlopig de laatste keer. Het wordt nu tijd om veel meer van de wereld te zien.

De douane op Schiphol motiveert de toeristen ook niet om naar Curacao te gaan met hun hele kruisverhoor, drugshonden en onbeschofte gedrag. Uiteraard had ik ook alweer een woordenwisseling met een vrouwelijke douanier. Het dialoog ging als volgt:

Ik: "Goedemorgen". Zij: "....." Ik overhandigde mijn paspoort. Zij: "Wat was de reden van je bezoek aan Curacao?" Ik: (haar niet meer aankijkend van boosheid): "familie en vakantie". Zij: "Wanneer heb je je ticket geboekt?" Ik: "April!" Zij: "Kun je je je ticket laten zien?" Ik: "hier mijn instapkaart" Zij: "Nee ik wil graag je originele ticket zien" Ik: "die heb ik niet bij me, dat zit in mijn mailbox" (aangezien het niet meer nodig is om je tickets geprint mee te nemen)". Zij: "Ga die maar even opzoeken". Ik: "Ik heb hier wel een mail van KLM over mijn stoel wijziging". Zij: "Waarom heb je je stoel gewijzigd?" Ik:"Pffffff, omdat ik meer beenruimte wilde!" (crazy bitch dacht ik, maar wist niet of er een boete stond op het beledigen van "Machtmisbruikende ambtenaar in functie" dus ik was stil).

Zij: "Ga maar even aan de kant staan zodat andere mensen erlangs kunnen en dan kun jij je originele ticket in je mailbox opzoeken" Ik: "Pffffff" met rollende ogen. Na 4 pagina's terug gescrold te hebben in mijn mailbox vond ik mijn originele ticket van april en toonde ik 'de bitch' deze.

Toen kreeg ik mijn paspoort terug en mocht ik mijn koffer halen. Hier word je toch helemaal gestoord van? Ga je heerlijk ontspannen op vakantie naar een bounty eiland als Curaçao en dan kom je terug en dan lijkt het wel alsof je in Guantanamo bay incheckt. Jammer! Maar uiteindelijk ben ik ontspannen teruggekeerd van het Caribische Ibiza!

Op naar de volgende reis, hopelijk sneller dan ik zelf denk!

Love, Nathalie